Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van De vijf grote wereldgodsdiensten | 90-289-1768-3 | Emma Brunner-Traut

• 1 Inleiding

• Waarom wendt de maatschappelijk betrokken persoon uit een christelijke wereld zich vaak eerder tot vreemde godsdiensten? (Volgens Brunner-Traut)

  Men heeft van dichtbij gezien hoe de kerk haar zedenleer heeft verwaarloosd. Van een vreemde godsdienst zie je meer de leer dan het geleefde geloof.

• Waarin zat volgens Gandhi het wezen van het Hindoeisme? Waarom?

  In de bescherming van de koe. Ze houdt de bescherming van Gods zwijgende schepselen in.

• Wat is de zending volgens de schrijver in 1992 geworden, wat was het daarvoor?

  Vroeger was het de individuele bekering van andersgelovigen oftewel het boeken van terreinwinst voor de kerk. In 1992 was het de zoektocht naar een creatief gesprek over de grens van het eigen geloof heen.

• Wat is volgens de inleiding vanzelfsprekend voor ons en het oosterse denken vreemd?

  Het denken in antithesen en exclusiviteitsbeginselen, daar waar de Griekse geest waait door een door de logos bestuurd universum.

• Wat is westerlingen vreemd in het oosterse denken volgens de inleiding?

  Het aspectief naast elkaar bestaan van grootheden die ons, Westerlingen, onverzoenbaar lijken.

• Wat kan de vergelijking van verschillende godsdiensten aan inzicht opleveren volgens de inleiding, behalve het wegnemen van vooroordelen?

  het lkan inzicht geven in religie als een specifieke vorm van menselijke ervaring: het essentiële van godsdienst kan door het bestuderen van meer vormen dan het eigen geloof meer helder worden.

• Wanneer was het tweede vaticaans concilie?

  1962-65

• 2 Het hindoeisme

  Dit is een preview. Er zijn 18 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 2
  Laat hier meer flashcards zien

• Wie gaf de benaming Hindoe aan de bewoners van het Indische subcontinent?

  Moslims, dus niet de Indiërs zelf. Het drukt geen zelf ervaren eenheid uit maar die van buitenstaanders.

• Hoe zou je volgens een in het westen opgeleide en in het westen onderwijzende hindoe de eenheid van het hindoeisme kunnen verstaan. Wat vindt de auteur daarvan?

  Het omgekeerde van het particularistische zelfverstaan van het westerse christendom: universalistisch, tolerant; een eenheid zonder negatie (behalve de negatie van alle negaties). De auteur maakt het voorbehoud dat deze visie nergens in de traditie beschreven staat of gedocumenteerd is uitgesproken, maar de auteur is het er wel mee eens dat dit een weergave kan zijn van de geest van het hindoeisme. Hij vindt wel dat het theoretische universalisme moeilijk te rijmen valt met de ontelbare praktische particularismen.

• Waar gaat de auteur zelf vanuit?

  Dat het hindoeisme de historisch gegroeide godsdienst is van een vol dat - allesbehalve homogeen - gevormd werd door zijn samenleven en aaneengroeien op het subcontinent Indië, die je kunt benaderen en enigszins leren kennen via de empirische methoden van bijvoorbeeld de indoloog en de toerist.